ZAMEK BISKUPI WE FROMBORKU

Warowne wzgórze katedralne nie jest zamkiem "sensu stricto" lecz z uwagi na jego walory obronne można je zaliczyć do tej kategorii. Budowlę zaczęto wznosić na początku XIV wieku na miejscu starej osady pruskiej zajętej przez Krzyżaków. Założenie na planie nieregularnego prostokąta zajęło szczyt wzgórza górującego nad Zalewem Wiślanym. W latach 1330-88 na dziedzińcu wzniesiono potężną katedrę. Mury obronne wznoszono etapami gęsto wzmacniając je basztami. Dodatkowo dostępu do murów broniły głębokie jary i fosa. Warownia posiada dwie bramy, główna od południa flankowana przez dwie półokrągłe baszty, oraz furtę. Druga brama chroniona opuszczaną broną znajdowała się od zachodu. Do obydwu bram wiodły ceglane mosty. Około roku 1448 zbudowano w narożniku południowo-wschodnim, ośmioboczną wieżę artyleryjską z tarasem bojowym chronionym krenelażem. W latach 1683-85 nadbudowano ją i nakryto barokowym hełmem. Nazwana Wieżą Radziejowskiego pełniła funkcję dzwonnicy. W narożniku północno-zachodnim postawiono drugą wieżę na planie kwadratu, w której od roku 1504 mieszkał Mikołaj Kopernik. Na początku XV wieku dostawiano do murów od strony dziedzińca budynki mieszkalne i gospodarcze. Przed rokiem 1513 w narożu południowo-wschodnim zbudowano pałac biskupów warmińskich.

W późnym średniowieczu warownia była oblegana i zdobywana przez wojska polskie, krzyżackie i zaciężne oddziały czeskie, jednakże największe zniszczenia poniosła z rąk szwedzkich w latach 1626-30 i 1655-60. W latach 1843 i 1856 rozebrano część fortyfikacji. Druga wojna światowa przyniosła dalsze zniszczenia, warownia została spalona i zdewastowana. Prace konserwatorskie w latach 1950-54 i 1963-73 przywróciły jej dawny blask.

Opis historii zaczerpnięty ze strony Włodzimierza Jacka Adamskiego

GALERIA

WKLIKI